Czarny kot na szczęście

Kocham zwierzęta. Od tych małych, aż po te ogromne. Jednak szczególnym uczuciem darzę koty, gdyż w nich zawsze znajduję sprzymierzeńców. Kot ma swoją osobowość i nie wolno jej zlekceważyć. I to właśnie w nich uwielbiam - są indywidualnościami, trzeba znaleźć wspólny język żeby razem funkcjonować. Znając mnie i moją kocią naturę, mama podarowała mi kota na imieniny. Jest to rasa york czekoladowy (tak, koty też mogą być razy york). Mogę się pochwalić, że był z miotu kociąt z rodowodem, jednak nie ma "papierów", ponieważ tylko kilka z nich je otrzymuje. Jednak nie byłyby mi do niczego potrzebne, gdyż kot został kupiony w "celach domowych" :)

Chciałam go nazwać Fatum, ale imię musiałam uzgodnić z całą rodziną. W końcu zdecydowaliśmy się na Franciszka (ale nazywamy go: Franuś, Franczesko, Frankeinsztain). W święto Trzech Króli dostał również drugie imię - Baltazar. Nie dziwcie się, lubię takie imiona. Moje kwiatki nazywają się Stefan i Maurycy.

A oto parę zdjęć mojego kocura:

Jak już pewnie zauważyliście, jest cały czarny ze złotymi oczami. Właśnie taki marzył mi się od dzieciństwa. Muszę przyznać, że to inteligentna bestia. Uwielbiam go i potrafię z nim choćby leżeć godzinami. Rozpoznaję, czego oczekuje, gdy miauczy (jeśli chce jeść wydaje inne odgłosy niż gdy np. chce się pobawić). Mimo że jest to "tylko" zwierzę, uważam, że mamy dużo wspólnych cech. To jest mój czarny kot na szczęście :)

PS Przepraszam, ale w tym tygodniu nie pojawi się żadna notka, ponieważ jadę na rejs. Życzcie mi stopy wody pod kilem! :)

peace&love,

Rebellious lady